كاااااااااااانت أياااااااااااااااام

النهارده أفتكرت موقف كان حصل ليه لما كنت فى الكليه فى السنه الأخيرة ... ضحكت كتير قوى لما أفتكرته فقولت أقولوا هنا معاكوا

هو أحنا كنا فى سنه رابعه وكااان لينا ناس زمايلنا (على ورفاقه , وعبد الحميد ورفاقه) كان مشروع التخرج بتاعهم هو ربوت وكانوا مشتركين فى مسابقة ربوكون 2005
المهم يوم المسابقة روحنا هناك أحنا وزمايلنا أستاد القاهرة, عشان المسابقه كانت فى القاعة المغطاه هناك
بصراحه أول ماوصلنا هناك لقينا عدد الناس كبير ولا أكن مصر هتلعب , سعتها عرفت لي فى ناس مبتعرفشى تتفرج على أى ماتش كورة ألا فى الأستاد, كل واحد بيشجع فريقه وحماااااس بقى وكلاااااام كبير
لا أخفى عليكم سرا أنا كل مهارتى الظاهرة أو الدفينه بتطلع مع المنافسه, فلقيت نفسى بدور على أى مكان نقعد فيه عشان نشجع أحنا كمان ... أشمعنا أحنا يعنى :)
وبالفعل لقينا جزء من المدرجات فاااضى, صحيح الأمن مكنشى عايز يفتحوا ... بس بعد شويه فتحنا وقعدنا هناك والحمد لله

وبدأنا نشجع, وهنا كااااااااانت الكارثه, مش عاااااااااااااااااااارفين نشجع,
طبعا ما أنت جى مع ناس من حاسبات ملهومشى فى الموضوع ده
بس بعد شويه صغيربن عارفنا ننظم نفسنا, وكنت أنا سعتها واخد قيادة المشجعين :D

كان من بعض الشعارات والهتافات بتعاتنا

- دمدم ... دمدم ياااااااا معلم ... خلى الشبكه تتكلم
(صحيح أنا نسيت أقولكوا أن الريبوت بتاع على كان أسمه دمدم "على أسم شخصية كرتونيه فى مسلسل مازنجر:)" )

- حاسبات ... حاسبات ... حاسبات... حاسبات
(حاجه كده زى عاشور...عاشور عاشور عاشور اللى فى فيلم الناظر)

- مبتشجعوش ليه ... تعبتوا ولا أيه
(طبعا دى كنا بنقولها عشان نستفذ بيها جمهور الكليات التانيه)

وحااااااااجات تانيه بس مش فاكرها دلوقتى ;)

المهم فضلنا نشجع على مدار ساعتين أو تلاته, كل الناس كانت بتشجع , اللى ليها فى الموضوع واللى ملهاش
أوزو, ودسوقى و كمال,حسام, وخااااالد القاضى (بصراحه مش فاااااكر خالد كان معانا ولا لأ) المهم كان الكل بيشجع
فى اليوم ده أكتشفت أنى عندى مهارت تانيه غير البرمجه :D

المهم بدأت المسابقه , وأحنا مش مبطلين تشجيع, وجه دور الفريق بتاع الواااااد على, وزدنا فى التشجيع أكتر
طبعا أنا ثقتى فى زمايلى ملهاش حدود , فكنت بشجع بقلب جاااااااااااامد
من كتر ما أحنا كنا بنشجع الفريق بتاعنا , كل الجماهير تعاطفت مع الفريق التانى :)

وصفر الحكم وبدأ كل فريق يجمع الكور بالريبوت عشان يوديها السله, وفااااااااااااااااجأه لقينا الريبوت بتاع الفريق بتاعنا حاجه فيه أتكسرت ومش قادر يجمع الكور, طبعا أتصدمنا وقاعدنا سكتين, مش سكتين قوى يعنى, أحنا كنا بنشتم فى على طبعا :) عشان الريبوت أتكسر

بصراحه الفريق اللى كان فى الكلية التانيه (المنافس) كان جامد وجمع كور كتير, بس بصراحه أحنا مكناش بنشجع اللعبه الحلوة أحنا كنا بنشجع فريقنا بس (تعصب بقى) :)

طبعا لمينا نفسنا وروحنا خارجيييين فى هدؤ, طبعا كنت أنا تقريبا أول واحد أمشى, لأنى كان هيبقى شكلى وحش قوى على اللى كنت عامله (ربنا يسامحك ياااااااااا على)

بس هو كاااان يوم جميل, صحيح صوتنا راااااااااح وتانى يوم فى الكليه مكناش عارفين نتكلم, بس برده كان يو كويس
عشااااان بس منظلمشى الناس , هى كانت مشكلة أمكانيات, يعنى الفرق بتاعة الكلية كانوا بيعملوا الريبوت على أيديهم جزء جزء, ويروحوا يشتروا حديد, وخشب, وحااااااجات كده كتير, فى حين أن كان فى كليات تانيه الحاجة دى كانت بتتعملوهم جاهزة فى المصااااانع